Rüzgar o'nu bekliyor gibiydi saçlarını dalgalandırmak için..
Kıskanıyordum rüzgarı benim dokunamadığım saçlarını okşadığı için..
Bana sadece omuzlarıma dökülen saçının teliyle yetinmek kalıyordu..
Ama ne kadar kıskansam da ,bir yanımda severdi rüzgarı,omuzlarıma onun saç telini bıraktıgı için..
Konuştuğunda tüm sözcükler gülümsüyordu..
Acıydı sözler belki ama konuşan oydu..
O'nun yakınımda olması,aynı sokagı paylaşmamız bile sokağımızn hep güneşli olmasına yetiyordu.. O'nın yokluğunda ara sıra espiri yapıyor güneş uğruyor sokağa ama onun gibi aydınlatmıyor.. Isıtmıyor..
O'nu bekliyor
27 Haziran 2012 Çarşamba
22:03
|
|
This entry was posted on 22:03
You can follow any responses to this entry through
the RSS 2.0 feed.
You can leave a response,
or trackback from your own site.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 yorum:
Yorum Gönder